Fascination About بیماری لوپوس یا
Fascination About بیماری لوپوس یا
Blog Article
اگر در بافت های داخلی قلب و یا ریه ها، مایعی جمع شده باشد، ممکن است لازم باشد که با استفاده از سوزن و سرنگ، خالی شود. به ندرت برخی افراد مبتلا به لوپوس دچار نارسایی کلیه می شوند که ممکن است به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز داشته باشند.
این نوع لوپوس منجر به التهاب پوست، مفاصل، ریه ها، کلیه ها، خون، قلب یا ترکیبی از آن ها می شود.
درد مفاصل به ویژه در مفاصل کوچک دست ها و پاها شایع است. درد از یک مفصل به مفصل دیگر منتقل می شود و اغلب با عنوان حرکت باد بزنی توصیف میشود. درد و تورم مفصل ممکن است علائم اصلی در برخی از افراد باشد هر چند که این بیماری معمولا باعث آسیب دائمی و تغییر شکل مفاصل نمیشود.
بیماری لوپوس با کمک داروهای مختلفی قابل درمان است. البته شدت التهاب و تورم در بافتهای برخی بیماران باعث مرگ آنها میشود. در ادامه به روشهای درمانی این بیماری میپردازیم.
زنان مبتلا به لوپوس برای باردار شدن مشکلی ندارند. با این حا ، باردار شدن در زمان آرام بودن شدت لوپوس، اغلب منجر به بارداری های سالم تری می شود. لوپوس احتمال خطر زایمان زودرس را بالا می برد.
بارداری: مادرانی که بیماری لوپوس دارند، احتمال از دست دادن نوزاد، زایمان زود هنگام، مسمومیت حاملگی و فشار خون بالا در دوران بارداری آن ها بیشتر است.
برخی افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری هستند و مواردی مانند عفونتها، مصرف برخی داروها یا حتی تماس با نور خورشید میتواند بروز بیماری را تحریک کند. درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد و هدف از درمان، کنترل بیماری لوپوس چگونه درمان میشود علائم و محدود شدن میزان آسیب وارده به ارگان ها و بدن می باشد.
بیماری لوپوس به بافت مغز نیز آسیب میرساند. به همین دلیل بیماران از درد در ناحیه سر، گیجی و تغییر خلق و خو رنج میبرند.
از این رو سلول هایی که باقی می مانند، ترکیباتی از خود تولید می کنند که بر عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می گذارد.
بیماری لوپوس را باید یکی از انواع بیماریهای خود ایمنی دانست. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به بافتها و اندامهای متفاوت بدن حمله میکند و همین امر سبب آسیب رسیدن به آنها میشود.
التهاب ناشی از لوپوس میتواند بر بسیاری از سیستمهای مختلف بدن مانند مفاصل، پوست، کلیهها، سلولهای خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
وجود پروتئین، سلول های قرمز خونی و بافت های سلولی همگی میزان فعالیت کلیه را نشان می دهند.
این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.